Geleneksel Çin Tıbbı (GÇT) (Basitleştirilmiş Çince: 中医学; Geleneksel Çince: 中醫學; pinyin: Zhōngyī xué), binlerce yıldır Çin'de ortaya çıkan, geliştirilen ve uygulanan geleneksel tıbbi uygulamaların bütününü tanımlamaktadır. Sinosfer'de yaygınca kullanılan GÇT; Çi ( 氣 ) kuramı, Yin ile Yang, Beş Unsur, Zang Fu organları ve kanalları kuramı gibi kurucu kuramlara dayanır. Dao kozmogonisine dayanan bu tıbbın kökleri şamanik toplumlara kadar uzanır. Günümüze kadar sürekli geliştirilerek bu günkü halini almıştır. Kökeni Grek Felsefesine dayanan "Modern Tıb" dan oldukça farklı yaklaşımlar sergiler. Çinde klinikler GÇT ve Modern Tıbbı bir arada uygulamaktadır. Kökleri farklı evren anlayışlarına ve kuramlara dayandığı için iki tıb arasında üstünlük karşılaştırması yapmak mümkün değildir. Klinik ölçütlerde Avrupa ve ABD'de yapılan bilimsel çalışmalar GÇT'nin nasıl işe yaradığını henüz açık şekilde ortaya koyamamıştır. Ancak, bir şekilde bir çok hastalık ve rahatsızlıkların GÇT yoluyla tedavi edilebildiği veya önemli derecede etkili olduğunu gösteren binlerce makale bilim dünyasının kabul görmüş yayınlarında yer bulmuştur.
Akupunktur ve Moksa ( 针灸 ), Çin Tıbbı Bitkileri, Çin Tıbbı Beslenmesi, Çigong, Tuina, kupa çekme gibi yöntemler kullanan GÇT, bedeni, duyguları ve ruh hallerini içinde yaşanılan çevre ve evren ile birlikte ele alarak rahatsızlıklara teşhis koymakta yine aynı anlayışla da tedavi uygulamaktadır. Geliştirilen tüm yöntemler deneyimlerin bir birikimi olarak ortaya çıkmıştır. MÖ 2500-300 arası dönemde ağırlıklı olarak usta çırak ilişkisiyle bilgiler yeni nesillere aktarılmış. MÖ 300'lü yıllardan sonra tüm klasik eserlerin yeniden sistematik bir örgüyle yazılması süreci başlamıştır. Hekimlik alanında ise günümüzde bile hala başvurulan Huang Di- Nei Jing (Sarı Hakan Dahiliye Tıbbı) adlı eser en eski yazılı kaynak olarak kabul görmektedir. Huang Di, Anadolu geleneğindeki Lokman Hekim gibi efsanevi bir karakter olarak görülmektedir. Özünde ise bu tıbbı eserin, bir çok hekimin deneyim ve yöntemlerinin derlemesi olduğu hakim görüştür. Eserde doğu veya batıdaki klasik dönem eserleri gibi soru ve cevap şeklinde konular incelenmiştir. Bu anlatım yöntemi günümüzdeki bir nevi sıkça sorulan sorular külliyatları gibidir.