!

Ünlem işareti; sevinme, kızma, korku, mutluluk, şaşkınlık gibi aşırı heyecan bildiren ifadelerin sonuna konur. Ayrıca; çağrı, emir, hitap ve yasaklama bildiren cümlelerde de ünlem işareti konulur. Bu işaretin olduğu cümle vurgulanarak okunur.

Bir noktalama işareti olan ünlem işareti, cümle sonuna konduğunda cümlenin bitişini belirtir. Ayrıca tek başına bir ünlem ifadesi taşıyan kelimelerin ardından da kullanılabilir. Örnekler:

• Ey, Türk gençliği! Birinci vazifen ...
• Ordular, ilk hedefiniz Akdeniz'dir, ileri!
• Bravo, çok iyi bir konuşmaydı!
• Eyvah, ev yanıyor!
• Eyvah!
• Dur, yolcu! Bilmeden gelip bastığın bu toprak bir devrin battığı yerdir. (Necmettin Halil Onan)

Eğer ünlem işareti, parantez işareti içinde verilirse, kendinden önce gelen ifadenin saçma bulunduğunu veya bu ifade ile dalga geçildiğini (sarkazm) belirtir:

• Günde bin(!) test sorusu çözecekmiş.
• Tek başına üç kişiyi(!) yenebilecek güçteymiş.

Ünlem işareti, seslenme ve hitap sözlerinden hemen sonra konulabileceği gibi cümlenin sonuna da konabilir.

• Arkadaş, biz bu yolda türküler tuttururken

Sana uğurlar olsun... Ayrılıyor yolumuz! (Faruk Nafiz Çamlıbel)