Karikatürist Tiyatro ve gülmece yazarı Behiç Ak`ın yazdığı tiyatro oyunu. İlk kez 2001 - 2002 sezonunda yönetmen Işıl Kasapoğlu tarafından Aksanat Prodüksiyon Tiyatrosunda sahnelenmiştir. Oyunun kadrosunda Cüneyt Türel, Tilbe Saran, Köksal Engür oynamıştır. Oyun ikinci defa 2007 - 2008 sezonunda Ankara Devlet Tiyatrosunda Serhat Nalbantoğlu tarafından sahnelenmiştir. Bu sahnelenişinde de Devrim Yakut, Cüneyt Mete, Benian Dönmez, Ercan Uğur, Melih Duran oynamıştır. 2003 yılında Afife Tiyatro Ödülleri Cevat Fehmi Başkut ödülüne layık görülmüştür.
Tiyatro Oyunu | resim = | Sahneleyen = Ankara Devlet Tiyatrosu | Sezon = 2007-2008 | Yazan = Behiç Ak | Çeviren = | Yöneten = Serhat Nalbantoğlu | Dekor Tasarımı = Işın Mumcu | Giysi Tasarımı = Işın Mumcu | Işık Tasarımı = Şükrü Kırımoğlu | Müzik = | Orkestra = | Rol dağılımı = Cüneyt Mete,
Devrim Yakut,
Benian Dönmez
Oyunun Konusu
Oyunda, günümüz yaşamının insanları giderek yalnızlığa ittiği ve tüm teknolojik gelişmelere rağmen iletişimsizliğin arttığı vurgulanmaktadır.“Aileler artık tek kişilik mi? Teknoloji yazın üşümemizi, kışın terlememizi mi sağlıyor? Artık hayat bir takım kurslara gitmekten ibaret mi? Ekonominin kötüye doğru gittiğini havanın ve suların temizlenmesinden anlayabilir miyiz? İnsanlar sırf kendi çıkarları için mi intihar ediyor? Şehirler şehir dışına mı taşınıyor? Küsmek, kalp ve damar hastalıklarına iyi gelir mi? Kendimizi en yalnız hissetmediğimiz anlar, yalnız kaldığımız anlar mı? Kendinize gülebilirsiniz ama kendinizi gıdıklayabilir misiniz? Kandırılması en kolay canlılar erik ağaçları mı?”
TEK KİŞİLİK ŞEHİR ÜZERİNE
“Tek kişilik şehir” oyunu ancak tek başına kalındığı zaman yaşanabilen bir şehirde geçiyor. Çekirdek ailenin de parçalanıp, ailelerin tek kişilik aile haline dönüştüğü bir şehirde. Şehir artık iki üç kişi olarak yaşayan insanlar için yaşanmaz hale gelmiştir. Şehir yavaş yavaş “şehir dışına” taşınmıştır. Şehrin merkezinde internet üzerinden hayatla ilişki kurabilen yalnızlar kalmıştır sadece. Merkezdeki terkedilmiş gökdelenlerden birinde yıllardır yazışan iki internet arkadaşı ilk defa buluşurlar. Bomboş bir intihar kulesine dönüşmüş bu gökdelenin lokantasında intihar etmek için gelen yalnızlara “son yemekleri” sunulmaktadır. Lokantanın artık lokanta olarak iş yapabilmesi çok güçtür. Kendisini yaşatabilmek için çareyi intihar edenlere son bir servis yapmakta bulmuştur. Bir yandan müşterilerini kaybetmemek, bir yandan da her geçen gün nufusun azaldığı şehirde yeni müşteriler oluşturmak zorundadır. Bu yüzden bir yandan doğumlara sponsor olurken öte yandan da Gençleri intihara teşvik etme programı çerçevesinde “bir intihar üç bebeğe hayat verir” sloganını yaygınlaştıran etkinlikler yapmaktadır.
Tek kişilik şehir, günümüzün sanal ve tek başına yaşamayı teşvik eden, konformist dünyasını eleştiren ironi dolu bir oyun. Oyunda neredeyse bütün konuşmalar gündelik mizahi öğeler taşırken metaforik anlamları üzerinde bizi düşünmeye zorluyor. Dışarıda hava soğuduğu zaman, içerde herkesi sıcaktan terleten, dışarıda hava ısındığı zaman içerde herkesi üşüten, klima gibi metaforlarla teknolojinin imkansızlığını ve komformizmi eleştirirken, sanal mal alıp satan, en zengin olduğunda dahi hiç bir şeye paraya bile sahip olamayan yalnız insanın çaresizliğini sergiliyor.
Linkler
Devlet Tiyatroları Oyun Bilgi Sayfası 0yun iki yıl boyunca Münihte Sahnelenmiştir. Metni Almanca ya Thomass Balkhenol çevirmiştir.Tiyatro tiyatro-taslak
