Hutcheon`a göre, tarihsel üstkurmaca tekniğiyle yazılmış eserler "hem çok yoğun bir şekilde kendilerini yansıtan (metafiction), hem de bununla çelişkili olarak ayrıca tarihsel olaylar ve şahıslara atıfta bulunan, genellikle popüler olmuş yapıtlardır". Metinle oyun oynamaya, parodiye ve edebiyat aracılığıyla tarihi yeniden kurma veya farklı bir şekilde anlam vermeye dayandığı için, tarihsel üstkurmaca özünde postmodern bir sanat tekniğidir. Tarihi aşkın bir olgu ya da determinist bir yaklaşımla neden-sonuç ve temsil ilişkilerine dayalı "belli" bir kavram olarak görmekten ziyade; tarihsel üstkurmaca, tarihselliği ele almayı daldan dala atlayan, duruma göre değişen ve hepsinden öte metinsel bir şey olarak görür. Ve tarihi bu yeniden ele alış, kültürel olarak marjinelleştirilmiş unsurlara karşı, insanların gözünde yeni bir bakış açısı ve kimlik oluşturur. Başlangıçta gayet politik amaçlı olsa da tarihsel üstkurmaca, birlikte yaşama ve tarihsel temsil meselelerini sorunsallaştırma amacındadır.
Eserlerini yazarken bu tekniği kullanan en önemli yazarlardan biri Sri Lanka asıllı Kanadalı romancı ve şair Michael Ondaatje`dir. ``İngiliz Hasta``, ``Aslan Postuna Bürünmek``, ``Coming Through Slaughter`` ve ``Running in the Family`` isimli eserlerinde tarihsel üstkurmaca öğeleri rahatlıkla görünmektedir. Ayrıca yirminci yüzyılın başı ve ortalarındaki Pakistan ve Hindistan tarihlerini kurmaca düzlemde yeniden yazma amacı gütmesi nedeniyle Salman Rushdie`nin romanları ``Utanç`` ve ``Geceyarısı Çocukları`` da tarihsel üstkurmaca tanımı içinde düşünülmektedir.
Göz At
Kaynaklar
- (İngiliz Wikipedia`daki "Historiographic metafiction" makalesi)
