Askeri birliklerin bu şekilde motorlu araçlarla donatılması, özellikle piyade birlikleri gibi unsurlar açısından son derece etkili bir hareketlilik sağlamaktadır. Birliklerin cepheye intikali, kaydırılmaları, yedek birliklerin gereken cephelere kaydırılması motorlu araçlarla çok daha hızlı yapılabilmektedir. Ayrıca ikmal malzemelerinin nakliyatı da hızlanmış olmaktadır.
Tüm bu avantajlara karşın bu şekilde bir motorizasyon çatışmalarda bir avantaj sağlamamaktadır. Nakil araçlarının zırhsız olması, hafif silahların bile etkilerine açık olmaları demektir. Bu tür nakil araçlarıyla gerek piyadenin gerekse malzeme ve savaş araçlarının cephe hattına kadar taşınabilmesi bazı koşulların varlığını gerektirir. Öncelikle cephe gerisinde gerilla faaliyetleri olmamalıdır. Ayrıca cephe gerisinde tam anlamıyla hava üstünlüğü sağlanmalıdır.
Öte yandan motorize nakil araçları lastik tekerlekli olmaları yüzünden, sert zeminli yollara gerek gösterirler. II. Dünya Savaşında, Doğu Cephesinde Alman kuvvetlerinin en büyük handikaplarından biri de budur, stabilize (toprak) yollar yağış mevsimlerinde çamur deryasına dönmektedir.
Oysa Avrupa cephelerinde, sert zeminli yolların yaygın olması sayesinde Blitzkrieg taktikleri başarılı olmuştur. Yine de sıklıkla, panzer tümenlerindeki tank birlikleri dışındaki diğer unsurlar, tank birliklerinin hızına yetişememişler, harekatın hızının düşmesine neden olmuşlardır.
Ülkeden ülkeye değişiklik göstermekle birlikte genel olarak motorize piyade tümenleri şu unsurlardan oluşmaktadır.
- 3 Motorize Piyade Tugayı
- 1 Komando Taburu
- 1 Çekili Top Alayı
- 1 Uçaksavar Alayı
- 1 Tanksavar Taburu
- 1 Keşif Bölüğü
- 1 İstihkam Bölüğü
- 1 İletişim Bölüğü
- 1 Lojistik Destek Bölüğü
- 1 Bakım – Onarım Bölüğü
- 1 Sıhhiye Bölüğü
Kaynaklar
* Vikipedi
