İnsanlığa karşı suçlar, Türk Ceza Kanunu'nda "kasten öldürme, kasten yaralama, işkence, eziyet veya köleleştirme, kişi hürriyetinden yoksun kılma, bilimsel deneylere tâbi kılma, cinsel saldırıda bulunma, çocukların cinsel istismarı, zorla hamile bırakma, zorla fuhşa sevketme fiillerinin; siyasal, felsefî, ırkî veya dinî saiklerle toplumun bir kesimine karşı bir plan doğrultusunda sistemli olarak işlenmesi" olarak tanımlanır.
Bu kavram yaygın olarak II. Dünya Savaşından sonra kullanılmaya başlamıştır. Bu terim ilk olarak 28 Mayıs 1915'te İngiltere, Fransa ve Rusya'nın Ermeni Kırımı ile ilgili yayımlamış oldukları deklarasyonda yer almıştır. II. Dünya Savaşı sonrası kabul edilen Nürnberg Uluslararası Askeri Ceza Mahkemesi'nin yetki alanında insanlığa karşı suçlar da sayılmıştır. Tam olarak tanım ve kapsamı tartışmalı olmakla beraber gerek uluslararası gerekse ülkesel olarak cezalandırmak için düzenlemelere gidilmiştir. Yapı itibarıyla saik ve yoğunluk kriterleriyle adi suçlardan ayrılan insanlığa karşı suçlar usul bakımından da zamanaşımına uğramamaktadırlar.
Toplu olarak işlenen insanlığa karşı suçları uluslararası düzeyde yargılamak ve cezalandırmak için 1998 yılında Birleşmiş Milletler Konferansı'nda Roma Statüsü kabul edilmiş, 1 Temmuz 2002 tarihinde Uluslararası Ceza Mahkemesi göreve başlamıştır.
Nürnberg Uluslararası Askerî Ceza Mahkemesi Nasyonel Sosyalistlerin Sovyet savaş esirlerine işledikleri suçları insanlığa karşı suçlar kapsamında olduğuna hükmetmiştir.
