Hamzalı Köyü Giresun ili Görele İlçesi Kırıklı Beldesi`ne bağlı, sahilden 11 km içerde yer alan bir köydür.
Köy aşağı Hamzalı (Güney Mahalle) ve Dağhamza olarak iki mahalleye ayrılmış durumda iken daha sonradan Dağhamza mahallesi ayrılmış ve bu mahalleden Yeşildere Köyü oluşmuştur. Ayrılmadan sonra aşağı Hamzalı (Güney Mahalle) Hamzalı Köyü olarak kaldı.
Köyün doğusunda Kirse Tepesi (Koyun Hazma Köyü) Batısında Dere (Çavuşlu deresini oluşturan derenin bir kolu) Kuzeyinde Çalış Köyü, Güneyinde ise Şenlik Köyü, Beşirli Köyü ve Eserli Köyü yer almaktadır.
Köyün kuruluşu kesin olmamakla birlikte çağatay`in Trabzon ve civarında kurulu bulunan çağatay imparatorluğu`nu 1461 yılında alarak Osmanlı topraklarına kattığı tarihe rastlar. Bu tarihe rastladığını gösteren tek kanıt köyün en eski mezarlığı olan derenin üzerindeki mezarlıkta bulunan caminin kapısında yazılı bu caminin hangi tarihte inşa edildiği gösteren 1469 tarihidir.
Hamzalı Köyü ve bağlı bulunduğu Görele ilçesi Giresun iline bağlanmadan önce Trabzon iline bağlı idi.
Trabzon bölgesinde en yoğun konar-göçer yerleşmeleri 13.yüzyıl başlarında gerçekleşmiştir. Yerleşme 13. yüzyıl başlarından itibaren denizden değil dağ-yayla üzerinden doğudan geldiği bu gelenlerin Azerbaycan yolunu izlediği, ``Çepni`` denen konar-göçer Türk boyları olduğu kimi yer adlarının incelenmesinden anlaşılmaktadır. Örneğin Göl, Oba vb.
1461`den sonra Trabzon yöresine Doğu Anadolu`dan bir takım Müslüman toplulukların göçtürülüp yerleştirildiğini de tarih kaynaklarından bilinmektedir. Bazı kaynaklara göre ise bu göçlerin Ortaçağ boyunca sürdüğü yazmaktadır.
Yine Kimi kaynaklara göre, Trabzon ve yöresinde ise Osmanlılardan çok önce Türklerin yerleşmiş olduğu yazmaktadır. Nitekim 1073-1074 yıllarında Trabzon dolaylarında Türkler vardı. (Osmanlılardan önce Anadolu`da Türkler Claude Cahen, Çeviri Yıldız Meram;1984,s.89). Bu yerleşmenin yerini kesinlikle belirtme olanağı yoktur.
Kesin olarak belli olmamakla birlikte köy halkının bu yerleşme dönemlerinde gelip yerleştikleri kabul edilir. Halkı Kurtuluş Savaşı döneminde Giresun`da kurulan gönüllü alaya asker olarak gidenleri olmuş, Çanakkale ve Doğu cephelerinde kayıplar vermişlerdir.
Köyün nüfusunu oluşturan başlıca sülaleler: Gabagil (Kaya), Tıngırlı (TINGIR) Şerifgil(Tınkır), Ekizgil (Ekiz), Tokaçlı (Tokaç), Sevindikli (Sevindik), Hamzagil (Hamza), Keçecigil (Keçeci), Gamberli (Kanber), Mandallı (Mandal), Kırcalı (Kırca), Ellazgil (Cin), Taşçılar (Taşçı), Tangazlı (Taşçı)
Geçim kaynaklarının kısıtlılığı nedeniyle nüfusunun büyük bölümünü göç vermiştir; göç alan illerin başında İstanbul, Ankara, Zonguldak, Samsun, İzmit, Sakarya ve Bursa gelmektedir. Avrupa ülkelerine de gidenler olmuş, bunların gittiği ülkeler ise başta Almanya, Avusturya, Belçika`dır. Buralara göç edenlerinin sayısı yaklaşık 1500 kişi civarındadır. Bu gün köyde ise yaklaşık 100 kişinin yaşadığı bilinmektedir.
Her ne kadar sahilden 11 km. içerde ise de yazları ılık kışları serin tipik bir Karadeniz iklimi hakim sürmektedir.
Başlıca geçim kaynakları; Hayvancılık ve Tarım üretimidir. Ancak arazi yapısının sarp ve dik olması, tarıma elverişli olmaması nedeniyle son yıllarda ağırlık fındık üretimine verilmiştir. Son zamanlarda fındığın üretimi, bakımı ve mahsulünün toplanmasının zor ve ücretinin düşük olmasından dolayı bazı aileler kivi üretimine geçmeye başlamışlardır. Ayrıca köyde kiraz, elma, armut, erik, üzüm, şeftali, dut, vişne, döngel gibi meyvelerde yetişmektedir, bunların yalnız ticareti yapılmamaktadır. Orman alanları da geniş yer kaplamaktadır. Havyacılıkta ise; küçük ve büyükbaş hayvanların beslendiği (koyun, inek) görülür. Hayvancılığı halk ticareti yanında kendi ihtiyacını gidermek için yapmaktadır.
Yakın zamana kadar dışardan işçi almadan imece usulü ile birbirlerinin işlerini yapan köy halkı, göç ve nüfus planlaması yapılmasından dolayı giderek nüfusun azalması nedeniyle İç Anadolu ve Güneydoğu Anadolu bölgesinden işçiler getirterek fındık toplama dönemlerinde çalışmaktadır.
Göç eden köylülerin genellikle kamu ve özel kuruluşlarda çalıştıkları bunun yanında köyden öğretmen, doktor, hemşire ve subayda çıkmıştır. Ayrıca tekstil kesiminde ihracat yaparak ülkemize döviz kazandıran işverenlerimizde vardır. Bunun yanında okuma yazma oranı da giderek yükselmiştir. (%94 dolaylarında okur yazar bulunmaktadır.) Bu nedenle sosyal yaşamları değişmiş, hayat standartları yükselmiştir.
Okur yazar oranının yüksek olması veya köydeki ekonomik alanların kısıtlı durumda bulunması nedeniyle tamamının sigortası, sağlık güvencesi bulunmaktadır.
Gurbette çalışarak emekli olan halkın tekrar köye döndüğü görülmekte olup, çalışanlarımızın ise Ağustos ayının başından itibaren köye gelerek fındıklarını toplayıp tekrar geri döndükleri görülür.
Ancak köyün ulaşım alanında bir eksikliği bulunmaktadır. Her ne kadar araba yolu köyün merkezine kadar gelmiş olsa dahi yine de yol nedeni ile ulaşımını zorlukla sağlayan aileler vardır. Bu eksikliğin giderilmesi için çalışmalar devam etmektedir.
Gurbetteki köylüler birleşerek Hamzalı Köyü Derneğini kurdular. Yardımlaşmalarını, örf ve adetlerini, ananelerini, geleneklerini bu dernek sayesinde birleşerek sürdürmektedir.
