İlk gösteri Kore'nin eski imparatorunu anma günü olan 1 Mart 1919'da başkent Seul'de yapıldı. Kısa süre de ülkenin her yanınada gösteriler birbirini izledi. Japonların hareketi bastırmasına değin geçen 12 aylık sürede düzenlenen 1500'ü aşkın gösteriye yaklaşık 2 milyon Koreli katıldı. Yaklaşık 7 bin kişi Japon asker ve polisleri tarafından öldürüldü, 16 bin kişi yaralandı. 715 ev, 47 tapınak, 2 okul binası yandı. Yaklaşık 46 bin kişi tutuklandı, bunların 10 bin kadarı yargılanarak hüküm giydi.
İlk gösteriyi düzenleyen 33 aydın ve din adamı, yaklaşık 10 yıldır süren Japon egemenliğine karşı bir Bağımsızlık Bildirgesi kaleme almıştı. Japonya üzerinde uluslararası bir baskı yaratarak Kore'deki Japon sömürge yönetimini sona erdirmeyi uman bu 33 önder, bildirgeyi saptanan günde imzalayarak Seul'de açıkladılar; ülkenin pek çok kentinde de yandaşları aracılığıyla bildirgenin okunmasını sağladılar. Korelilerin Japon egemenliğine karşı o güne değin saklı tuttukları tepki büyük bir patlama biçiminde ortaya çıktı. Ülkenin birçok yerinde düzenlenen kitle gösterileri, Kore tarihinde yabancı işgaline karşı gelişen en büyük ulusal direniş hareketiydi.
Hareket, asıl amacı olan ulusal bağımsızlığı gerçekleştiremedi, ama ulusal birliğin güçlenmesine ve Şanghay'da Kore Geçici Hükümeti'nin kurulmasına yol açtı. Ayrıca dünyanın ilgisi ore üzerinde toplandı. 1 Mart Hareketi, Kore Komünist Partisi'nin güçlenmesine de büyük katkıda bulundu. Martın ilk günü bugün hem Kuzey Kore, hem Güney Kore'de ulusal bayram olarak kutlanmaktadır.
